Üvercinka Dergisi Sayı: 59 Eylül 2019

Üvercinka Dergisi Sayı: 59 Eylül 2019 Kısa Özet

Üvercinka dergisinin Eylül 2019 tarihli 59. sayısında sayısında, yine çeşitlilik ve derinlik bir arada… Dergi, konu zenginliğini bir bütünsellik anlayışıyla sergilerken, *edebiyatın düşsel bir boşalma alanı olarak* görülemeyeceği imasında bulunarak, güncele Osman Çutsay’ın *gerçek muhalif kimlik* tartışmasıyla uzanıyor. Çutsay, *Eylülistleri Büyümsemeye Mecbur muyuz* sorusuyla açılan yazısında, dergideki Küçük İskender tartışmasını, sözde sol ideolojik değerlerin Türkçeye ve edebiyata 12 Eylül’den beri verdiği zararlar üzerinden geliştirmeyi öneriyor.

İsmet Alıcı, *Bir Nihilist Meta Satıcısı: Küçük İskender* başlıklı yazısında, yayıncılık sektöründe kapitalizmin yazara çarpık yönelişlerin sözcülüğünü yüklemesinin sonuçları üstünde duruyor. Derginin Ağustos sayısında *Camisiz Minareden Namaza Çağırmak* başlıklı yazısıyla Dağhan Dönmez’in getirdiği eleştirileri değerlendiren Seyyit Nezir, *Minareden At Beni* diyerek aydınlanmacı söylemin böyle bir yaklaşımı olamayacağını vurguluyor, sosyal medyada *falluskafa ironisi*yle Fazıl Say’a saldırmanın postmodern tüketim duygusuyla eşdeğerli oluşunu işaret ediyor.

Halûk Cengiz, *Edebiyatın Beyhudeliği* denemesinde, Tolstoy’dan yola çıkarak, yazarların *hangi ihtiyaç ve umutlarla* yazdığını ve yaşanan nice düş kırıklığını onların vargılarına dayanarak sorguluyor. Barış Erdoğan, *Kuş’ku Dili* adlı denemesinde, yazarın dile yaklaşımının sürekli yeni sorularla ve farklı bakış açılarıyla nasıl geliştiğini irdeliyor.

Yazarın konumunun arka planda özne tartışmalarıyla ilişkisine dikkat çekmeyi de savsamayan dergide, Mehmet Akkaya, *Marksizm ve Özne* yazısıyla, özne kuramının tarihsel omurgasını verirken; Seyyit Nezir, kapitalizmde devrimci özne üzerine Alain Badiou’yla söyleşisini sunuyor.

Dergide Hüseyin Alemdar, *Yukarı Dağlarca* yazısında, *Allah da yukarda Fazıl Hüsnü Dağlarca da* sonucuna gelen bir Dağlarca değerlendirmesi sunarken; Işıl Madak Kaya, *Yazdım* başlıklı duygu dökümünde yazma gereksinmesini dışa vuruyor.

Nihat Taydaş, sözü nostaljik yüklerle Simonov’un *Bekle Beni* şiirine getirdiği *Özlemin Şiiri* yazısında, barış kavgasının günümüzde de yakıcı oluşunu anımsatıyor; Halit Payza, *O Malûm Diğer Mantar Bulutu*nda Nagazaki’ye atılan atom bombasının hazırlıklarında nesneleşmiş öznelerin tipik yansımasını sergiliyor.

Derginin *Postmodern Zorbalık ve Ödünç Yaşamlar* başlıklı kapak yazısı tartışmaların bileşkesini verirken; Olcay Bağır, *Bir Turhan Selçuk Efsanesi: Abdülcanbaz* yazısıyla etkili özne önerisi sunuyor.

Mecit Ünal, yazısında, Kaz Dağı’nı emperyalist saldırısına ve yerli işbirlikçilerine karşı savunma eylemlerinin işaret fişeği olan *Kazdağı Festivali 2019*dan sanatçı bakışıyla izlenimlerinin ilkini aktarıyor.