Su Şafaktan Önceydi

Suya çok anlam yüklediğimin ayrımındayım. Kimi yerde başsız ve sonsuz zaman, kimi yerde tarih, kimi yerde başını alıp gitmelerdir su. Kimi zaman yorgundur, kimi zaman durgun, kimi zaman vurgun. Bir başlangıçtır su, kimi yerde aşk, kimi yerde ilaç. Su bu; hem kendi içinde akar, hem dışında. Başıboş değildir; disiplindir, yöntemdir, amaçlıdır. Bir bedeni vardır, iyilikleri kendinde toplar, kötülükleri arındırır, ayıklar. Kavuşmaların duygusu, gitmelerin aklıdır su. Kaynaşmak da ayrışmak da kendindendir, özlüdür akması. Gözde yaş, havada yağmur, alnımızda terdir. Maddedir, atomdur, enerjidir. Bir damlacığında nice tufanlar gizlidir, bir damlacığı nice harman yeri. Okunacak kitaptır, yazılacak yaprak. Derelerde çocuk, deryalarda bilgedir; derindir, sığdır, yeğnidir. Hem mecnun hem kerbelâdır. Kendisiyle tamamlanır, kendisiyle çoğalır, kendisine bölünür. Sıcakla sıcak, soğukla soğuktur. Dengedir, özgürdür, sevinçtir. Bulunmak, bilinmek ister, dinlenmek ister su. Ortamını bulursa yağar, bulamazsa gizler kendini.