Palaz

Günün doğuşunda yeniden bir hayat belirir; umudun kesmeyesin sakın evlat.

Kimler doğar bugün, kimler ölür yarın; karar kulda değil, Allah’tadır evlat.

Yaşadığımız kaderimizdir bizim, değişmez ki; elle, her şey ondandır.

Deme nedendir akıbet im bu şekilde? Hak’kın taksimine razı ol, isyan etme sakın evlat.

Bilinmezler vardır, gökyüzünden gelen seslerden anlamadığımız bizim.

Niceleri secde de, niceleri gök kubbe de, duada eller kalkmıştır sana, bilesin.

Sen de kesersen umudunu; olmaz. Hak’tan bir dönüş ki mazluma evlat.

Sana anlattığım İbrahim’in o Mancılık la ateşe atıldığı kıssayı hatırla.

Kimseler yokken onun yanında, giderken senin gibi ölümlere.

*Bana Allah yeter, gerisi angarya* dediğini unutmayasın sakın evlat.