"Müdafi", ceza yargılamasında savunmayı yapan avukattır. Bu avukatın hak, yetki ve yükümlülükleri tarih boyunca tartışma konusu olmuş; müdafinin diğer ceza muhakemesi süjeleri ile ilişkisi o ülkedeki rejimin ana karakterini belirleyen bir gösterge halini almıştır. Bu çalışmada ceza yargılamasını demokratik hale getiren tek devlet yetkisi kullanmayan unsur olan müdafi yerli, yabancı ve uluslararası düzenlemeler bağlamında ele alınmıştır. Müdafi kavramı, metodolojik olarak normlar hiyerarşisi çerçevesinde Anayasa, Avrupa insan Hakları Sözleşmesi başta olmak üzere taraf olduğumuz diğer bütün uluslararası sözleşmeler ve iç hukuk düzleminde odak noktası yapılarak incelenmiştir. Yerel hukuk perspektifinde sadece "5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu" değil, "353 sayılı sayılı Askeri Mahkemeler Kuruluşu ve Yargılama Usulü Kanunu", "5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu", "3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu" ve "1136 sayılı Avukatlık Kanunu", "2249 sayılı Anayasa Mahkemesi'nin Kuruluşu ve Yargılama Usulleri Hakkındaki Kanun" ve "477 sayılı Disiplin Mahkemelerinin Kuruluşu, Yargılama Usulü ve Disiplin Suç ve Cezaları Hakkındaki Kanun" vb kanunlar ve bunlar ile ilişkili alt düzenlemeler konunun önemi açısından ilgili başlıkların altında özel olarak incelenmiştir. Bahsi geçen normatif düzenlemeler yerli ve yabancı öğretinin bakış açıları ile zenginleştirilmiş; ayrıca uygulamayı yansıtmak amacı ile Anayasa Mahkemesi, Yargıtay ve Danıştay gibi ulusal yüksek mahkemelerimizin konu ile ilgili bütün kararları taranarak çalışmaya zenginlik kazandırılmaya çalışılmıştır. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Amerikan Yüksek Mahkemesi ve Alman Yüksek Mahkemesi gibi uluslararası ve yabancı mahkemelerin müdafiye ve savunma hakkına ilişkin ilgili tüm içtihatları ile analizimiz zenginleştirilmeye çalışılmıştır.
