Harbiyeli

Harbiyeli Kısa Özet

-Kolay gele, Tarık Bey. Bu ne azim yahu! Deminden beri seslenirim, duymazsın beni. Mollalar`ın Hüseyin`di bu. Elindeki kasketiyle yavaş yavaş yaklaşıyordu. Tarık, kazmasına yaslanarak hafiften ağrıyan belini dikleştirdi.

-Duymamışım, dedi. Diyeceğim o ki boşuna yorarsın kendini. Bu taş yuvasından tarla olmaz. Adamın ciğerini kurutur. Bir avuç mahsül için kendini heder etme.

-Ben mutluyum yine de.

-Toprak kumlu görmez misin?

-Sadece üst tabaka öyle. Gel bak, şöyle sıyırıp attıkmı nasıl bir toprak fışkırıyor alttan. Hüseyin isteksizce bir kaç adım adıp Tarık`ın, gösterdiği yere baktı. Gerçekten de kıpkırmızı verimi yüzünden okunan bir topraktı alttaki. Yine de oralı olmadı:

-Yarın birgün su derdine düşersin. Mervan buralara kanal uzatmaz. O zaman n`edeceksin?

-Bir müddet azmaktan su çekeceğim, sonra kısmetse onun alt kısmında derince bir kuyu kazmak niyetindeyim. O anda olmadı zaten yakında baraja kavuşacağız. Sabretmeyi biliriz velhasıl...