Etnisite, Din ve Toplumsal Cinsiyetin Kesişiminde Erkeklik

Erkekliğe dair akademik yoğunlaşma son yıllarda artmaktadır. Disiplinler arası bir araştırma sahasına hitap eden erkeklik araştırmaları, sosyoloji, psikoloji, kadın çalışmaları gibi birçok alandan beslenmektedir.
Ataerkil güç hiyerarşisinde kadınların pratiklerine odaklanan araştırmalarda erkek kimliği ve bu kimliğin inşa sürecinin ihmal edildiği görülmektedir.
Dolayısıyla erkekliğin şekillenmesinde anne, kız arkadaş, eş ve iş yeri arkadaşı vb. olarak kadınların rollerini açıklamakla birlikte erkeklerin pratiklerini incelemek de önem arz etmektedir. Türkiye’de din-toplumsal cinsiyet veya etnisite-din çalışmaları ayrı ayrı gelişmiş bir araştırma alanına tekabül etmektedir. Ancak din-etnisite erkekliğin aynı eksen içinde ele alındığı teorik ya da ampirik çalışmaların sınırlı düzeyde kaldığı söylenebilir. Literatürdeki bu boşluğu dikkate alarak kitabımızda Türkiye bağlamında dini gruplarda erkekliğin nasıl biçimlendiğini ve bunun etnisite ile nasıl iç içe geçtiğini kesişimsel analiz yönteminden faydalanarak irdelemekteyiz. Erkekliğin dini pratikler ve söylemlerle etkileşimi, etnik kimliklerin kültürel kodlarıyla birleştiğinde
sosyal bilimler alanında özgün bir araştırma sahası ortaya çıkmaktadır.
Bu da kitabımızda tartışılan meselelerin merakını güdüleyen önemli sebeplerden biridir. Erkeklik, kitapta yalnızca bir inanç pratiği değil aynı zamanda otorite ve aidiyet ilişkilerinden oluşan performatif bir kimlik olarak ele alınmaktadır. Dolayısıyla dini ve etnik gruplardaki iktidar yapıları cinsiyet kimliklerinin üretilmesinde işlevsel bir öneme sahiptir. Türkiye’de dini gruplar özellikle de tarikatlar erkeklerin otorite pozisyonlarını belirlemekte, erkekliğin sembolik ve kültüler formlarını üretmektedir. Etnisite de bu süreçte hem aidiyet hem de dışlanma kategorilerini inşa etmektedir.