Direnişin Formu ve Kendisi Olarak Sanat

Direnis¸ aslında muhafazaka^r bir so¨zcu¨k. Bir etkiye kars¸ı maddenin kendisi olarak kalmaya c¸abalamasını temsil ediyor. Ancak kullanıldıgˆı bagˆlama bakıldıgˆında hemen her defasında iktidarı elinde bulunduranların uyguladıgˆı baskıya, sindirme, etkisizles¸tirme, tektiples¸tirme vb. politikalara kars¸ı bir durus¸u simgeliyor. Hatta gu¨ndelik kullanımdaki anlamını da bu yo¨nu¨yle kazanmıs¸ gibi. Dolayısıyla direnis¸e bagˆlamını veren s¸ey ana akım diyebilecegˆimiz iktidarcıl pozisyonun kars¸ısında kendisi olabilme gu¨cu¨. Bugu¨n bu¨tu¨n du¨nya u¨zerinde iktidarlara baktıgˆımızda “direnis¸” so¨zcu¨gˆu¨nu¨n neden muhafazaka^r degˆil, devrimci bir vurguyu ic¸erdigˆini hemen anlayabiliriz; c¸u¨nku¨ mevcut iktidarların bo¨ylesi korkunc¸ oldugˆu bir du¨nyada “kendi olmak” devrimci bir eylemdir... 
“Direnis¸in Formu ve Kendisi Olarak Sanat” bas¸lıgˆı bu mantıgˆı izliyor. Direnis¸in ne ic¸in yapıldıgˆından ya da tas¸ıdıgˆı mesajdan daha o¨nemli olan bir s¸ey var; “direnis¸in formu”. C¸u¨nku¨ formlar, aldıgˆımız so¨zden o¨nce bizim kim oldugˆumuzu ve nerede durdugˆumuzu go¨steriyor. 
Neden insanlar kendilerini ifade etmek ic¸in sanatsal yollar sec¸iyorlar? Bu sorunun cevabı “sec¸me” ediminde gizli. Aslında sec¸tikleri s¸ey sanat degˆil, direnis¸ – ana akıma benzememe, iktidarcıllas¸mama, kendilerini ic¸ine c¸ekmeye c¸alıs¸an girdaba kapılmama arzusu. Bu da bizi bas¸lıgˆın ikinci kısmına yani “direnis¸in kendisi olarak sanat”a getiriyor. 
Sanat, toplumun ic¸inde toplumun akıs¸ının aksi yo¨nu¨nde c¸alıs¸arak yeni olanakları ortaya c¸ıkartır. Devre as¸ırı yu¨klenirse bir sigorta gibi c¸alıs¸arak ona kısa devre yaptırır. Sokaktaki direnis¸in sanatla birles¸mesinin nedeni bu kısa devre mantıgˆında bulunabilir. 
Sanat, hic¸bir s¸ey degˆilken direnis¸in kendisidir.