Adem`den Arta Kalan

Adem`den Arta Kalan Kısa Özet

Tanrıdan gebe toprak doğurdu
Ademi bir ilkyaz şafağında
Adem Toprağın ilk meyvesiydi onun müzekker güvencesiydi
Telaşsız ellerine Ademi aldı Tanrı
Adem gözlerini kapattı usulca ağzını açtı Tanrı !
Güneş öpecek sandı
Adem geçerken üç dudağın arasından budunlara ayrıldı
Ademden arta kalandım ben
Ben göçerken Tanrının midesine o sevişiyordu Meryem’le
Süzülürken aşağılara doğru
Milyarlarca tohum gördüm uçsuz bucaksız bu dehlizde
Ve ulaştığımda o kutsal avluya
Karıştım tohumların arasına sabırsızdı her tohum varmak için o mümbit toprağa
Davudi bir avazdan önce kamaştı gözler ilkin, işitildi iniltisi Meryem’in
Ve o hengame içinde üzerinden dikenli tellerin sıçradım onun yurduna