Zümrüdüanka

Zümrüdüanka diye Kaf dağında kuş varmış

Bir aşkı yana yana ölmelerden kurtarmış

O bakış o gülüşten bizden geri ne kalmış

Bu sevda bitse bile küllerinden doğmaz mı

Pişmanlık duymuyormuş Zümrüt kızgın ateşte

Aşk için yanmalara razı olmuş güneşte

Yeniden doğmak varmış tekrar gelirken aşka

Dumanı tütse bile küllerinden doğmaz mı

Zümrüdüanka’yı da aşkmış dağa çıkaran

Ölmeyi göze aldım şimdi benim yakaran

Aşkın ta kendisidir kıyameti koparan

Şu güneş batsa bile küllerinden doğmaz mı

Ne vakit geçer bilmem can yakıyor aşk acım

Zümrüdüanka gibi doğ gel sana muhtacım

Sönmeden yetiş haydi yüreğimde kıvılcım

Kalp ayrı atsa bile küllerinden doğmaz mı

Zümrüdüanka gibi derdim aşka erişmek

Kolay mı sanıyorsun böyle işe girişmek

Bir daha nasip midir bilmem senle görüşmek

Aşk bizden gitse bile küllerinden doğmaz mı

Leyla da Mecnun için düşmüş yaban ellere

Perinin bu aşkı da düşsün dilden dillere

Ateş ve su gibiyiz bülbül aşkı güllere

Dikeni batsa bile küllerinden doğmaz mı