Sayfalarca yazılan şiirler, ona ithaf olunan yaşama dahil olmamış suskular, hepsini bir bir döküyorum buraya, acaba onun okuyacağını bilsem yine bu kadar kahramanca davranır mıydım? Bazen yazamıyordum onu, mutluluğu, ona olan aşkımı yazacak kelimeler bulamıyordum. Yazıyor yırtıyor, yazıyor siliyordum. Çünkü hiç biri yakışmıyordu ona, sevgisine... Yüreğimde askıya alınmış hayaller, sonsuza kadar gerçekleşemeyen, gerçekleşmesi mümkün olamayan düşler... Aslında bunları, kendimi gerçekle yüzleştirmek için yapıyor, bazen başarıyor, bazense tıkanıyordum... Artık rotası da belliydi gidişatımın. Hiçbir gayesi olmayan, beklentilerden arındırılmış bir hayat... Usulca, bütün sessizliğimle tekrarlıyorum bana bakmayan yüzüne; seni seviyorum!..
