Yarım Kalan Hikaye ve Diğer Öyküler

Cafer Moderris Sâdıkî, ısrarla kendi işini yapmaya çalışan, kendi çizgisinde yu¨ru¨yen ve olup bitenleri çok iyi gözlemleyen bir yazardır. Öyku¨ ve romanlarında, tarihî bir dönemin, bir olayın izleri yalnızca gerektiği kadar yer alır. Yazara göre edebiyat, öğretilecek bir şey değildir. Edebiyat, okunacak ve tecru¨be edilecek bir şeydir. Yazarın öyku¨lerindeki kişiler, kahraman değildir. Her yerde göru¨lebilen, farklı zamanlarda yaşamış sıradan kişilerdir. Bazen kâbuslarının tutsağıdırlar, bazen âşıktırlar, bazen de kendilerinden kaynaklanmayan bir sıkıntı içindedirler. Avarelik ve hayalcilik, öyku¨ ve roman kahramanlarının ortak özelliğidir. Sâdıkî, basit ve sıradan bir olayı konu edinerek kentli orta sınıf ve işçi aile kesiminden olan kişilerin du¨şu¨nce ve ruh du¨nyalarına nu¨fuz etmeye çalışır, yaşamlarının yitik, korumasız ve tekdu¨zeliklerinin nedenlerini irdeler. Bu kişiler, yaşamlarının sıradanlığından ve sıkıcılığından bezmişlerdir. Bu çıkmazdan kurtulmanın yolunu bulmaya çalışırlar. Öyku¨leri, yalınlığa ve tekdu¨zeliğe rağmen, bu kesimden olan gu¨nu¨mu¨z insanının hayatının verimsizliğini, yararsızlığını anlatır. Sâdıkî’nin yalın, akıcı ve dil makyajından uzak bir anlatımı vardır. Bir olayın, bir sahnenin ya da bir durumun bu¨tu¨n ayrıntılarını yumuşak ve rahat bir dille anlatmaktan yana ısrarcıdır.