Seninle üretip paylaşacağız her?şeyi. Tatlısını da, acısını da… Aşkın ?coşkulu denizini doldurdular atık?sulara, boş kutulara, kırılmış ?şişelere. Zıpkın yemesi güzelim bir? karanfilin, aşkın saydam sularını da? kanattılar. yozlaşmış, kıraç bir? toprağın ortasında, kirletilmiş ve? kuşatılmış aşk da can çekişiyor. Yağmursuz gökler, kırık umutlar, ?ağlayan çocuklar gittikçe ?çoğalıyor. Fakat her şeye rağmen? insan ayakta, öldüremediler aşkı. Evet, sevdam. Evet, nilüfer’im. şu? bizim ipek yapraklı sarmaşığımız,? senin gülüşün kalacak bu dünyadan? geriye. Senin duru bakışların… Ben o?saydam suyun dibindeki pinayı ?sevdim. Onu aldım, kucakladım. Ardından iki kabuğunun arasına ?girdim. O gizemli sıcak ?yoğunluğuna sığındım ve ?sonsuzluğa kavuştum.
