Viraj

Ne garip üç günlük dünya’nın Yüzyıllık hikayesini yazdık
Kırdık, kırıldık, küstük, darıldık
Aklımıza gelince ölüm vicdanımıza sığındık
Zaman aşımına uğradı onca şey
Oysa anı yaşamalıydık, yaşatmalıydık
Duyguları kapladıktan sonra zemheri
Dönüp baktık neleri kaybetmişiz neleri
Sarmıştı hüzün, beni seni bizleri
Bir parçası olmuştuk kederin
Geriye sadece avuntular kalmıştı
Kalmıştı avuntuların derin izleri...