Vampir Günlüğü

Bazı hikâyeler bittiğinde başlar. Herkesin her şeyi kabullendiği, hiçbir umudun olmadığı zamanlardan birinde çok garip bir kasabadaki hikâye de işte bu şekilde başladı. Soğuk rüzgârların estiği, her yolun çıkmaz sokaklara eriştiği, hayalet bir kasaba… Evlerin bacalarının bile gökyüzüyle bağını kopardığı, hayallerin hiçbir valize sığmadığı, tuzağa düşüren bir gecenin sabahla asla kavuşamadığı bu yerde yaşamak aslında başlayamamaktı. Haritadan silinen, yok sayılmak kaderi olan, korku yüzünden herkesin herkesle saklambaç oynadığı korkunç bir kasaba…

Pelit kasabası sıradan bir yerdi aslında. İşi tuhaflaştıran şeyler ise mezarlığın arkasındaki Obur Ormanı ve Vampir Kayalıkları denen bölgeydi. Kasabanın kuzeyinde başka bir yasaklı bölge daha vardı: Vampir Kuyuları. Zorunlu durumlar dışında kimse kimseyle konuşmuyordu. Kasabanın meydanında bulunan okulda sadece kasabaya ayak uydurmanın dersleri veriliyordu. Çünkü bu kasabada doğmak demek bu kasabaya mahkûm olmak demekti. Hiç kimse buradan ayrılamazdı. Kasaba girişi büyük bir sınır kapısı ile kapatılmıştı. Dört bir yana örülen duvarlarla kasabanın bağı hayatla koparılmıştı. Buradan kimsenin kaçması mümkün değildi. Böylesi muhteşem bir coğrafyanın içinde yaşamak fakat bu muhteşemliğin içinde her gün bitmeyen bir kâbusa uyanmak… İşte böyle bir yerde gazeteci olmak isteyen Ayaz’ın macerası henüz başlamıştı. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı…