Umuda Uçan Turnalar

Eski bir fotoğrafın
Rengi düşmüştü ahir ömrümün üzerine.
Ve zaman, biraz solgunca
Ve ağır hüzün kokusuyla
Geçip gidiyordu üzerimden.
Umudun, küskün bir çocuk gibi suskundu çoktandır.
Ve sanki sılaya doğru havalanan turnalarım
Kaybolmuştu neredeyse içimdeki yabancı illerde.
Öyle ki 
Bıraksam bir yaprak gibi kuruyup
Savrulabilirdi kederli ruhum.
Bırakmadım!
Hüznümü alıp bağrıma astım,
Bilsen turnalarımın kanadında ne yollar aştım.
Umudum benim!
Ah!
En güzel yanım;
Sana değildi biliyorsun,
Zulmeydi benim kastım.
Nermin Savaş Atabey