Türk-Alman ilişkilerinin başlangıç tarihi çok eskilere dayanmaktadır. İki ülke arasındaki ilk yakınlaşma, Kanuni Sultan Süleyman döneminde olmuştur. Alman İmparatoru Şariken tarafından başlatılan dostluk girişimleri, Büyük Friedrich’in izlediği dış politikayla hız kazanmış ve yapılan bir anlaşmayla da resmileştirilmiştir. Öbür taraftan, Osmanlı Devleti XVIII. yüzyılda Batılı devletlerle hem askeri hem de ekonomik alanda boy ölçüşebilecek durumda değildi. Bu sebeple devlet, Batı tekniğinden yararlanmak amacıyla, önceki askeri saha ile ilgili okulları (Mühendishane-i Hümayun, Mühendishane-i Ber-i Hümayun) açarak eğitim alanında yenileşme hareketine girişti. Başlangıçta, ordunun ihtiyacı göz önünde tutularak Batı’dan askeri uzmanlar getirilmeye çalışıldı. Daha sonraki yıllarda, bilhassa Sultan II. Mahmut döneminden itibaren, öncelikli olarak ordunun reorganize edilmesi maksadı ile Almanya’dan eğitim subayları istendi, Bu uygulamaya devam edilerek II. Abdülhamit döneminde sivil ve askeri eğitim alanında Almanya ile daha kapsamlı bir işbirliğine gidildi.
