Tunceli Otuzsekiz ve Mirze

Koca Hasan
Yaslanmış yatakta
Koca Hasan
Fırat gibi...
Bir yanı taşta
Bir yanı yaşta
Can bedende yorgun
Beden yaralı
Dalgın bakar uzaklara
Doğduğu toprağı düşünüyor
Sanki
Kırmızı köprüde Koca Hasan
Mezra’dan bakar gibi...
İlk yarası Dersim’den
Üç yaşında babasız kalır
Koca Hasan
Bir kasırga savurur onu
Ta Çanakkale’ye
Fırat ailesi yorgun, kırgın
Hüzünlü akan Fırat gibi
Fakat O Munzur misali
Hırçın ve çoşkun
Dalgalı deniz gibi savrulur
Aşka sevdaya
Destan gibi şiir yazar
Gönül adamıdır Koca Hasan
Bal damlar sözlerinden
Sevgiyle ışık verir sözlerinden
O dağ gibi adam
O koca Hasan
O koca Fırat
Yüreği hep esenlikte durur
İlk ve sonbaharlarda
Kan yağmurlarıyla ıslandı
Çocukluğu
Güvendiği dağlar kalmadı
Yiğitti cesurdu ama
Bilesiniz ki
Hep boynu büküktü
Ateşten yollardan geçmişti