Tükendi
Gelince Haber VerYola çıkmak, başka bir ülkeye gitmekten öte kendinizle baş başa kalmak, düşünceleriniz, öğrendikleriniz, acılarınız ve sevinçlerinizle yüzleşmektir. Her yeni karşılaşma, her ses, her gülüş, her koku uzaklara değil, çocukluğa götürür insanı. Gidip geldiğimiz, arayıp sorduğumuz, bulmaya çalıştığımız kendimizdir aslında. Farkında olsak da olmasak da eve dönüş bizi daha hoş görülü, daha insancıl, daha barışsever yapar. Geçmişle şimdi arasında yazılan romanın
eksik bölümü tamamlanır sanki...
Hindistan`a gitme, köklerimi arama bu renkli dünyayı tanıma isteği, oralı gibi hissetme duygusu, genlerimde saklanan bir miras mi bilmiyorum. Belki de beni büyüleyen ve Hindistan`a gitme isteği yaratan, bu kültürel çeşitlilik olduğu kadar, kendi köksüzlüğümün nedenlerini arama isteği olsa gerek.
Hindistan`ın tarihini, mitolojisini, sinemasını, kültürel yaşamını ve kadın mücadelesini öğrenme isteği içine alarak büyüdü. Hindistan renklerin, müziğin ve dansın ülkesiydi.
Bu nedenle; Hindistan`ı kısa bir geziyle anlamak ve anlatmak kolay değil. Defalarca gitmek ve değişik bölgelerde yaşamak gerekir. Gene de kısa bir gezide edindiğim izlenimleri, duyduğum coşkuyu, insanlara olan sevgimi, ülkenin renklerini, kokusunu, danslarını ve müziğini sizlerle paylaşmak istedim. Umarım yazdıklarımı okudukça benimle aynı duyguları paylaşırsınız.
Sevim Korkmaz Dinç
