Tahta Bavul

Ey koca şehri çocukluğumun, Tokyo’su, Londra’sı, Paris’i...
Sana yine bakmak varmış, Tam otuzbeş yıl sonra buradan,
Dünyayı gören bu yorgun gözlerimle...
Kime ne diyeyim şimdi senin için; En iyisi, bırak beni çocukluğuma gideyim,
Elimde tahta bavulumla, Yeniden sana buradan bakmak için...