Serin SaatTravma, geçti.Karadaki..Şehirde cinayet işleyen bir âmâ gibiydi.O sayfayı ben kopardım kökünden.O kanadı ben kırdım.Ruhumda tıslayan safran sarısı yırtığıdip yosunlarıyla, iyotlakendi kefenini tuzlar gibi ben yamadım.Dost olamam,dost kalamam..Gözlerin ihaneti dalga dalga yayılırkenve koşar adım nefret bir elmacıkkemiği gibi yüzüme çarparken..Ağaçlara selâm veririm, ormana gülümserim.Gökyüzüne sükût eder, dağlara içlenirim.Ben ki, yalnız fener önlerindendeniz gülleri ve kestanelerinin kederinekeder eklerim.Seferîyim..Seferdeyim bir denizden bir başka denize,bir inciden diğerine...(Tanıtım Bülteninden)
