Sular Divanı

İbrahim Halil Baran’ın *Sular Divanı* adlı şiir kitabı, yeni baskısıyla Avesta’da.?

Hilmi Yavuz, İbrahim Halil Baran şiirine ilişkin şu değerlendirmeyi yapıyor: *İbrahim Halil Baran ürkütücü imgelerle inşa ediyor şiirini. Ürkütücü, evet, çünkü imgesel bir Kıyamet’i betimliyor. *kendinde bir talan adamı olarak kal[an]* ve *ruhunu elmas bir yarayla döven* bir şairin kıyametini… Sular Divanı’nın adından da anlaşılacağı gibi Tufan’la gelecek bir Kıyamet bu: *su ve su*yla taşan, neredeyse her dizesini suyla Tufan’a dönüştüren bir şiir…

Bu Kıyamet ya da Tufan, bize artık *ruhların ve çiçeklerin vaktinde* olmadığımızı bildiriyor. Şair, *yatağında akrep kokusu*yla ve sanki *taşla gül arasında uyuyan gençliği*yle Nuh’un gemisindedir. Tufan’a *biat etmeyen* bir şairdir o. Ve gemi, *evlat edindiği söz*ün bile yetmediği bir Blake evrenine doğru yol alıyor, *yanlış bir şehre demirlerini atan* bir denizi düzelterek…?İbrahim Halil Baran; şiirde bir Tufan’ın kaptanı…*
Mehmet H. Doğan, *Sular Divanı* için şunları söylüyor: *Nicedir, ortak dili, sözcükleri ve havasıyla yeni bir şiirin ayak sesleri geliyor *doğu*dan. İbrahim Halil Baran gibi genç bir şairin şiirinde de aynı sesi buldum: umut değil acı emziren; sevgilinin memelerinden *süt yerine kan*ın aktığı; meleklerin *ibriklerden kirli sular içtiği*; kendi içinde kavrulup duran, yüzü gülmeyen bir şiir. Ama yine de *ceylan diriliği*nde umudu ve aşkı çağırıyor.*