Tükendi
Gelince Haber VerSen çekip gidince ilkbahara girerken damarlarımın kaç katı uzak bir adrese
Nereden bilirdim ki geçen sene, son ilkbaharımızmış seninle
Biliyorsun kıştan ve üşümekten nefret ederdim normalde
Şimdi ayaz, yağmur, karanlık verse de
Bembeyaz bulutları is değmiş gibi kirletse de
Âlem “Depresyon, intihar, kasvet,” dese de
Giyinip kat kat elbise
İki büklüm cenin gibi yorgan altında nefes nefese
Uyuyup bol bol rüyalar âleminde
Kavuşmayı diliyorum seninle
Ve ölsem aklıma gelmezdi, mutlu olacağım kış mevsiminde
Böyle daha huzurluydum çünkü yanmıyordu canım
Sokaklar boş ve uzun gecesi
Evsizlerin katili
Kuşların göçüp gittiği
Çiçekler solmuş, yeşiller olmuş kahverengi
Havasında binlerce mikrop ve virüs gizli
Hastanelerin dolup taştığı kış mevsiminde
Mutlu olup rahat edeceğim, ölsem aklıma gelmezdi
