Siyah Ceketli Kadınlar

Hatice Tarkan Doğanay, şiirlerinde Baudelaire’den bu yana uzanan varoluşçu edayı, biraz da kadın kahraman kısvesine bu¨ru¨yerek yaklaşıyor. Öncelikle çalışma tarzında her dizenin içini doldurarak, hakkını vererek yu¨ru¨yen bir tempo gözlenmekte.

Yani şiir kurmasında boş alan bırakmadan, yorgunluk göstermeden direnen bir işçi gibi.

*Her canlı sırtından vurulacaktı* derken; onun çizdiği karanlık portrede, biraz da bilgece bir esinti ile du¨nyaya karşı çıktığını gözlu¨yoruz... Sonunda musalla taşından, her şeyin saçma göru¨nmesine, *mezar taşım dikiliyor yaşarken* misillemesine kadar hepsine uğramadan da geçemiyoruz. Dediğim gibi bir sitem şiiri bu! Umarsız, ama boşuna çırpınmadığını kanıtlamak isteyen kadın tavrıyla. Yaşadığı çukura cesaret göstermek istemi ortada. *Tanrım sertsin ve yıllardır yumuşamadın* derken diğer şairlerden farklı bir noktaya ulaştığı da gözlenebilir.

Kitabın adı kadar dik bir tablo var karşımızda. *Siyah Ceketli Kadınlar* da Doğanay baştan itibaren benden mutlu bir kadın portresi beklemeyin edasında. İçi dolu, ama umudunu kaybetmemiş dizeler, hem de herkesten farklı bir sesle.
Hu¨seyin Peker