Şiir ve Otorite

Cemal Süreya’ya göre şiir, asi bir sanat dalıdır. Feodal toplumlarda otoriteye yaslanan şairin kapitalist sistemle birlikte piyasaya koşullanmasıyla birlikte şiir, tamamen uyumsuz bir sanat dalına dönüşür. Sermaye sınıfının arzuları için malzeme üreten şair, özgürlüğünü yavaş yavaş yitirmiş olur. Yitirilen özgürlük, beraberinde yaratıcılığı da yok eder. Cemal Süreya’nın şiiri, işte bu yüzden, yaratıcılıkta ısrar ettiği için asidir. 

Cemal Süreya şiiri, dil ve biçem bakımından ikonoklastik olduğu kadar, toplumsal, siyasal, sanatsal ve moral değerleri sarsan ve onları yeni düzlemde ele alan bir itiraz şiiridir. Otorite onun şiirinde koruyan ve kollayan değil, karşı çıkılan bir olgudur. Cemal Süreya’nın “Üvercinka” şiiriyle başlayan sanat anlayışını avangard bir harekete dönüştüren güç buradan beslenmektedir.