Tükendi
Gelince Haber Ver…Nasıl söylenirdi böyle bir şey?
O sabahtan akşama değin günlük yiyecek, giyecek için çalışsın, kışın ne yiyeceklerini düşünsün, oğlanın, kızın geleceği için tasalansın, sıkıntı çeksin.
Kuşluktan akşamın karanlığına değin gecesini gündüzüne katsın; değerinin, ahırdaki inekle, eşekle bir tutulmak olduğu yüzüne vurulsun…
Sen o eli öpeceğine, *Benim elim seninkinden daha beyaz, daha yumuşak, daha güzel* diye önüne uzat o kadının!
O kadın, *Ben sabahtan akşama kadar altmışaltı, tavla, iskambil, pişpirik oynamıyorum o ellerle.
Yılanların oynaştığı taşla, toprakla; doyurulması, sağılması gereken inekle, uçurumlarda keçiyle, tavuk pisliğiyle oynuyorum.
Ve dönüp dolaşıp ekmeğimi pişirip aşını önüne koyuyorum.
Bütün bunları yaptıktan sonra bir de gece koynuna giriyorum* demeliydi…
*Senin yapacağın işi ben yapıyorum* demeliydi annesi.
Babası yerin dibine girmeli, çok utanmalıydı.
Çok, çooook utanmalıydı…
