Safahat

Bana sor sevgili kâri’, sana ben söyleyeyim,
Ne hüviyyette şu karşında duran eş’ârım:
Bir yığın söz ki, samîmiyyeti ancak hüneri,
Ne tasannu’ bilirim, çünkü, ne san’atkârım.
Şi’r için *göz yaşı* derler, onu bilmem, yalnız,
Aczimin giryesidir bence bütün âsârım!
Ağlarım, ağlatamam, hissederim, söyleyemem,
Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bîzârım!
Oku, şâyed sana bir hisli yürek lâzımsa,
Oku, zîrâ onu yazdım iki söz yazdımsa.