Ruh Taciri

Kopar gelir sahibinden;
Kırıldığı o gün.
Acısı ayazdadır,
Feryatları buzda…
Yine de eğilmez, eğmez başını cellâda...
Üşütür, korkutur, yakar.
Sonunda yine kahredip güneşe
Hayat için, girer toprağın koynuna…
Kardan kadın; acımaz kendine asla!