Roma Ordusuna Asker ve Askeri Birlik Adak Altarları

Roma askerleri ya da lejyonerleri denildiğinde akla ilk gelen, ellerinde kısa kılıçlarıyla (gladius) savaşan askerlerdir. Elbette bu doğrudur fakat Roma askerlerinin aynı zamanda dini inançlarıyla, evlilikleriyle, çocuk sahibi olmalarıyla, emekli olduklarında yerleşim yerlerinde yöneticilik ya da tapınaklarda rahiplik gibi sivil insanların yaptıkları işleri de yapan insanlar olduğu pek akla gelmez.
Roma dini geleneğinde “do ut des ” kavramı gerek askerlerce gerekse de sivillerce adanmış olan adak altarlarıyla bir uyumluluk içerisindedir çünkü “ben veriyorum ki siz de veresiniz” şeklinde kullanılan bu deyim, aynı zamanda tanrılardan karşılık bekleme anlamını da taşımaktaydı.
Askeri birlikler, askeri sınıflar ya da askerler çeşitli sebeplerle adak altarları adamışlardır. Askeri birlikler savaşta galip gelebilmek için askeri sınıflar ise savaşta galip gelebilme veya adak adayan sınıfın esenliği için, askerler ise çok çeşitli sebeplerle örneğin rütbe terfileri, savaştan sağ salim dönebilme, kendisi ve ailesi için esenlik dilekleri, emekli olabilme vb sebeplerle adaklar adamışlardır.