Ölüm Ki Çiçeklerin En Beyazıdır

Dağılan köpüklerin ardından durgunlaşan su
Gecenin hiç yaşanmamış bir yanında
Seni sevmekle yorgun beyaz
Seni sevmekle çoğalmış aydınlık

Sisler basmadan denizleri dönüyoruz
O dağ duruşlu korkumuzla karanlıkta
Yanıp – sönen şehrin ışıklarına karşı
Sonsuz ince bir yağmur yağıyoruz

Denizleri uzak kıyılarda açan çiçek