Bütün anılar, tüm tatlar, hepsi daha dün gibi yerlerini koruyorlar olanca canlılıklarıyla... Sarkacın minik topları gidip gelmeye ve birbirine değmeye devam ediyor sonsuz bir gayretle...Yemek masallarımı ve yemek tariflerimi tamamladığımda; bu eserin sadece bana ait olmadığını ve sadece benim hikayelerim olmadığını hissettim. Arkada görünmeyen destekçilerim hep vardı. Onların soluklarını,"Afferin!", "Eline sağlık.", "Emeğimize değmiş." sözlerini hep işittim. Ben de artık bazı yemekleri onlar kadar "lezzetli" yapabiliyorum diyor; hatta "el verme" cesaretini, bu özel hakkı da tanıyorum kendime... Çoğu geçmişte kalan insanlarım büyük bir keyifle izliyor beni, ben de "kağıt helva"mı yavaş yavaş bitirmeye çalışıyorum. Ben ısırdıkça; ne kadar dikkat edersem edeyim, ufacık parçacıklar dökülüyor yerlere kuşlar için, helvanın hışırtısı "rüzgar devi"nin sesine karışıyor...Bir tutam sihir Bir yudum iksir Buram buram çocukluk
