Mustafa Kemal’e Mektup

Mustafa Kemal’e Mektup Kısa Özet

Celadet Alî Bedirxan’ın *Mustafa Kemal’e Mektup*unun yeni baskısı çıktı.

Celadet Alî Bedirxan’ın tarihsel büyük şahsiyeti çerçevesinde oluşan insan resmi, *Kürt münevverinin nuru* metaforunda saklıdır; ‘Kemal’e ermeye’ niyetli değildir, Celadet, direnir, zira Botan’ın kadim parıltısına çoktan riayet etmiştir. Bu manada, ne *Arapkirli*ye ne de *Nurslu*ya benzer, hele *Sekban*dan ve *Ziya*dan çok uzaktır, çünkü Xanî’nin en has varisidir ve belki de Venedik’in Kürdî muamması Mahmud el-Kurdi’nin Batı rönesansında kaybolmuş yüzüdür. Kayıp zamana isyan, ‘sarı kurdun mavi çakmak çakmak gözleri’nden savrulan bakışa hitap vesilesiyle mürekkep görmeye mecburdur.

Mustafa Kemal’e Mektup’un yazılmışlığında kendini gösteren aykırı karşı-nutuk, sırayla inkârı, zulmü, yanlışları, gecikmişliği ve görülmezliği işler; Doğu-Batı filolojilerinden bihaber değildir yazar, kendi yazısı ve Başkası’nın yazısıyla Kürtçeye kendi beşeri ruhundan üfler; yabancılığın ‘temsil ve taktil’ine şiddetle karşı çıkarak, geleceği hatırlatır, çünkü bugünü, trajediyi, önceden görmüştür, ikaz etmekle meşguldür; görevinin hakkını veren zamansız bir politikacının ahlaki atmosferinin aura’sı, entelektüel melankolisine sinmiştir.

Kürtlerin temsiliyet krizine cevap vermeye adeta bütün hayatını adayan Celadet Bedirxan’ın Mustafa Kemal’e Mektup’u -metnin tarihi, öncesi ve sonrası bir yana bırakılırsa kendi başına-, Kürdoloji literatürünün ‘ilk postkolonyal metni’ olmaya aday ve en layık olanıdır.