Mülhem

Avuçlarının içinde filizlenen bir çiçekle uzandı ellerin, tutamadım. Çok uzaklardan uzanan bir bahar geldi geçti, koparılmamış papatya kokuları, menekşeler esti geçti yüreğimden usul usul. *Bir umuttu beni yakan, inançtı.* diye okudum bir kitapta o zaman inandım bahara dokunduğuna ellerimin. Güneşin tepemizde doğuşuna inandım. Dünyaya kör, mevsimlere sağır oldum. Mırıldandığım şarkıma dilsiz olamadım. Ben seni değil, bir tek gözlerini unutamadım.

Gönlüme sardım seni, gönül yaram oldun. Gönlüme doğan oldun.