Muhayyel Dergisi Sayı: 22 Şubat 2020

Muhayyel Dergisi Sayı: 22 Şubat 2020 Kısa Özet

Her sayı olduğu gibi yine Hasan Aycın çizgisiyle selamlıyoruz okuru.

Münire Kevser Baş, *Edebiyatın Doğasının Etik Olduğuna Dair Modern Vurgu: İroni* ve Engin Koca, *Badiou ve Başka Bir Estetik* denemeleriyle yeni sayımızda yer aldılar.

Şubat sayımızın öykücüleri: Handan Acar Yıldız, Mehmet Kahraman, Erhan Genç ve Neslihan Soydaş.

Dünya Romanı Kitaplığı’nda Necip Tosun, Miguel de Cervantes’i Don Kişot başta olmak üzere eserleri bağlamında değerlendiriyor: *Modern Romanın Doğuşu*

Bu sayımızın söyleşi sayfasında Selvigül Kandoğmuş Şahin, İlhami Atalay ile söyleşti: *Oysa gözün duraklamak zorunda kalıp, görmekten zevk almaya başladığında, o insanın kalbi çalışıyor demektir. Güzelliği görüp, yaşadığı ölçüde insan, ancak insan olma şerefine nail olabilir. İnsan her şeyde güzelliği ararsa, ancak huzura kavuşur. Bir şeyin güzelliğine dalan ruh, o anda kendi aslına döner, kendini bulur. Güzel gören güzel düşünür. Güzel düşünen, güzel görür. İnsan kalbinde ne varsa ancak onu görür...*

Ahmet Faruk Çağlar, Joker’i yazdı: *Hayatım Boyunca Var Olduğumdan Emin Olamadım ama Artık Varım*

Suavi Kemal Yazgıç, *Sezai Karakoç’un Muhayyilesi*ni yazdı.

Oktay Yivli, Kurmaca Sözlüğü’ne devam ediyor: *Metalepsis / Sınır Aşımı*

Sebeb-i Telif’i bu ay Cihan Aktaş yazdı: *Öğrenmenin Vitray Penceresi*

İ. Ethem Ortaköy, *Film Deneyimini Fenomenoloji ile *Görmek* Leon’un Mathilda’sına* yazısıyla aramızda.

Kitaplık bölümü yeni ve önemli kitapları gündeme getirmeye devam ediyor.

Uygar Atasoy, İsmail Isparta’nın Deliliğin Evrensel Tarihi; 

Soner Aydın, Yunus Meşe’nin Geçmiştir Belki;

Ayşegül Özdoğan, Ralph Fox’un Roman ve Halk kitaplarını değerlendirdiler.