Mavsıl-ı Maksud

Dönemin hükümdar ve yöneticilerine devlet yönetiminde yardımcı olmak üzere âlim veya bu hususta tecrübe sahibi kişiler tarafından kaleme alınan ve siyasetname adı verilen türdeki eserler tarih boyunca bir kılavuz niteliğiyle ön plana çıkmıştır. Kadim dünyanın Hint, İran ve Yunan medeniyetlerinin devlet anlayışı ve bu konudaki eserlerinden de faydalanılarak ortaya konulan bu eserlerde ön plana çıkan kavramlar ana çerçevede adalet ve kötülüklerin ortadan kaldırılması olarak özetlenebilir. Bütün İslam medeniyetinde olduğu gibi Osmanlı devletinin uzun ömrü içinde çok sayıda siyasetname tercüme veya telif edilmiş ve bu eserler yöneticilere rehberlik etmiştir. 
1640-1648 yılları arasında hüküm süren Sultan İbrahim’in isteği üzerine Bahtî tarafından kaleme alınan Mavsıl-ı Maksûd da devlet yönetiminde Sultan’a yol gösteren metinlerden biridir. Eserini onbir bölüm halinde tertip elden şair, eserinde adaletin önemi ve gerekliliği, padişahın yanında bir vezir bulundurması; şehvet, öfke ve cimriliğin zararları, cömertliğin faziletleri, bir hükümdarın yanında bir hekim ile müneccimin olması ve son olarak hükümdarın şiire ve şaire değer vermesi konularını ele almıştır. Bahtî, bu konuları somutlaştırmak üzere her bölümde farklı sayıda olmak üzere toplam 31 anlatıya yer vermiştir. 
Eser akademisyenler ile dönemin tarih ve edebiyatına ilgi duyanlar için faydalı ve keyifli bir okuma sunmaktadır.