Küresel Isınma Çağında Aşk

Küresel Isınma Çağında Aşk Kısa Özet

Kül bulutu havada girdaba dönüşürken, yeryüzü gri tonlarında bir moloz yığını edasıyla denize doğru boşalıyordu. Bize hep küresel ısınmanın dünyanın sonu anlamına gelmediği, bu tür söylentilerin fanatiklerin boş tehditleri olduğu ve değişime ihtiyacımız olmadığı söylendi. Ancak her sene daha fazla deprem, sel, kasırga ve yangın vakası yaşandı. Tabiatın her üyesi dengenin bozulduğuna işaret etti. Her sene hava sıcaklığı arttı ve buzullar eridi ama buna rağmen kimse kılını kımıldatmadı. Benim pembe evim - artık benim değil - aynen Salvador Dali’nin sürrealist çöl portresindeki gül gibi, yokluğun ortasında kalakaldı.

Daha sonra gözlerimin tam önünde bir kelebek belirdi; penceremin önüne gelen kelebeğe benziyordu. Başımın önünden arkasına doğru bir daire çizdikten sonra boş arazide park halindeki  küf yeşili Volkswagen tosbağa minibüse doğru uçtu. Oraya doğru koştum, kapıyı açtım ve içeri atladım. İnsanlar evlerinden kaçışıyordu, beni kovalıyor ve inliyorlardı. Anahtarı kontağa taktım ve iki tur çevirdim. Araç tökezledikten sonra çöplere ve atıklara doğru sendeleyerek beni bu kopuk dünyadan uzaklara doğru götürdü.