Kirpik ve Roma

Posof’a geldim, seni orada göremedim ama
Rengârenk bir bahçe, ışıl ışıl bir kelime
Sen olmayınca, hiçbir sevincin kirpiği yok
Tanrıya bile inanmazdım seni yaratmasa!

Urama, gökte başlayıp gökte biten bir yayla
Vebaya yakalanmış bir insan gibi üşüyorum
Yattım en acı uykulara, ölümü özlüyorum
Zalim zindanlardan çıktım, sana koşuyorum!