Kırmızı`ya...

İlk kitaplara temkinli yaklaşmak beklenir, bir düşünce biçimidir. Hele de bu şiir kitabıysa… Kemal’in dosyasını okuduğumda “geç kalmış bir şair” diyemedim; sabırla dilin olgunlaştırmaya yoğunlaşmış, bu nedenle de kelimelere, sözcüklere, dize oluşumuna karşı sorumlu bir tutum almış, şair dedim. Sakin ama duyguyla düşüncenin birbirini besleyen iç bir dille kuruyor şiirlerini. Lirizmi ve çıplak gerçeği şiirin iki kurucu unsuru olarak ve buradan toplumsal belleğe, inandığı, savunduğu, sahiplendiği değerlere aktarıyor. Açık estetik bir tutumla örtük politik bir dil onunkisi… Bir kitabın değil de onca kitabın şairi gibi geldi Kemal...
Yolu açık olsun bu duyarlığın…