Kendi sesiyle yarışan çocuk. Ve okula giden çocukları anlatan kırmızı kanatlı bir kartal. Deniz kıyısında çocukla beyaz potinli martı yan yana dolaşıyor. Martı, çocuğa, çalışıp okuyan çocukları anlatıyor. Mavi yeleli akbaba, övünüyor kuşların babası olduğu için. Annesinin dizinde uykunun eli değer değmez gözlerine, çocuk, uykuyu seven bir atmaca oluyor birden. Ne zaman perdede bir koru görse, uçup giden serçeyle bir daha sinemaya gitmek istemeyen çocuğun yüreğinde hep bir sızı var: Kırmızı kanatlı kartal ne derse desin, hem çalışan hem de okuyan çocukların adını seviyor o... Şair Refik Durbaş, Kırmızı Kanatlı Kartal’da kendi çocukluğunun elinden tutarak şiir sürü tadında öyküler anlatıyor çocuklara.
