Kimse Aşka Tanık Değil, Herkes Sanık

Kimse Aşka Tanık Değil, Herkes Sanık Kısa Özet

Kızgın ve kırgınım; *Biz üzerine, Sen üzerine, Ben üzerine...*

Sevgi koşar adım uzaklaşırken, onu o yapan ne varsa düşürüyor ardından. Yükü hafifledikçe hızlanıyor, giderek uzaklaşıyor. Ve biz ellerimizle, kulaklarımızla, gözlerimizle buna şahit olurken *Affedersiniz bir şey düşürdünüz* diyebilecek kadar güç bulamıyoruz. Bakıyoruz ardı sıra. Yorulmuşuz, dalgınız, unutmuşuz. Bir yerlerde duracağını ve yetişeceğimizi düşünüyoruz; oysa yetiştiğimizde ölmüş olacak belki. İşte o zaman sadece boş bir tabutu omuzlayıp, hislerden uzak, ağız dolusu dualarla sonsuzluğa uğurlayacağız.

Bu şiir kitabında; bizden, ondan ve benden söz ediyorum. Ki ben, biraz da hepinizim. Çünkü hepimiz aynıyız. Ve bu ayniyet, aynı yaşanmışlık bizi dert ortağı kılıyor.

*Ustam sen daha iyi bilirsin ama; bir insanı, bir halkı, bir hayvanı, bir bitkiyi sevmekle başlar her şey.* Ve ancak böyle güzelleşir yeryüzü. Ölümü bile gülerek karşılarsın, sevgiyle.