Kendine Ait Bir Oda Bir Salon

“Delirdigˆimi du¨s¸u¨nu¨yorlar. Ben de o¨yle du¨s¸u¨nu¨yorum. Benim onlardan farklı du¨s¸u¨ndu¨gˆu¨m kısım s¸u; delirmis¸ olmam sac¸maladıgˆım anlamına gelmiyor. Boyut degˆis¸tirdim, bunun kabul go¨rmu¨s¸ adı da delilik. Ancak deliligˆin hakkını vermem lazım, daha gidecek yollarım var, yani olmalı.”

Oks¸an Magˆara, Kendine Ait Bir Oda Bir Salon’da yalnızlık hallerimizi anlatıyor. Kendi kendimize konus¸mak zorunda kaldıgˆımız sahici ya da etrafımızda onlarca insan varken ic¸ sesimizden bas¸ka hic¸bir ses duymadıgˆımız o kırılgan yalnızlıkları... Yanıp bitip ku¨l oldugˆumuzu du¨s¸u¨nenlere inat, tu¨m olumsuzlukların ic¸inde tebessu¨m ettirecek bir yan bulmayı da ihmal etmiyor. Hayatı bu¨tu¨nu¨yle kucaklıyor bir bakıma, madem ki varız, yas¸ayalım gitsin diye fısıldıyor okurunun kulagˆına. Acıysa acı, mutluluksa mutluluk!

Kendine Ait Bir Oda Bir Salon, her satırında bizi kendimizle kars¸ılas¸tıran o¨yku¨ler...