Tükendi
Gelince Haber VerOsman oturmaya çalıştı ama bacakları vücudunun ağırlığını güç bela tutuyordu. Uzun uğraşlardan sonra azıcıkta olsa doğrulmayı başarmıştı. Sonra dirseklerini yere dayayarak kollarından güç almaya çalıştı. Kollarının üzerine yük binince kol adaleleri kasılmaya ve titremeye başladı. Doğrulmak için son bir hamle yapınca başı dönmeye ve midesi bulanmaya başladı, sendeleyerek tekrar yere düştü. Titreyen elleriyle yem kurununun kenarına tutunmaya çalıştı. Tabanla tavan sanki yer değiştirmiş ikisinin arasına sıkışıp kalmıştı. Dakikalar sonra uyanır gibi oldu. Her şeyi hatırlıyordu ya da hatırladığını sanıyordu. Bedeninin gidemediği yerlere zihni gidiyordu. Zihni gidemediği yerlere gitse de kafasının arkasındaki ağrı olduğu yerde duruyordu. Olduğu yerde duran sadece ağrı da değildi, tam karşısında süt kadar beyaz oldukça iri bir kurt gözlerini dikmiş onu izliyordu. Ayağa kalkarsa kurdun kendisini savunmak için saldıracağını biliyordu, yerinden kımıldamazsa ahırdaki bütün hayvanlarının kurtlar tarafından parçalanacağını da biliyordu. Ellerini zeminde gezdirerek yere düşürdüğü tüfeğini bulmaya çalıştı. Ama tüfek çevresinde değildi, beklemenin ona bir şey kazandırmayacağını düşünerek doğrulmaya çalıştı, onun hareket ettiğini gören beyaz kurtta ok gibi yerinden fırladı. Osman vücuduna saplanacak olan kurdun iri dişlerini görmemek için gözlerini kapattı.
