Kalmışsın Bir Kış İçinde

Her hikâye bir boşlukla başlar.
Tolga Yazıcı, boşluklardan yola çıkarak bir yarım cümleye, tutulmuş bir gözyaşına, yitirilmiş arkadaşlara ağıt yazıyor. Ölümle dirimin, sesle yankının, güneşle gölgenin kurduğu kontrast, okuyucuyu hayat denilen bulmacanın eksik parçalarıyla yüzleştiriyor. Yazıcı`nın dilinde argo ile lirik, gündelik ile düşünsel yan yana geliyor. Sıradan bir cümle birden felsefi bir sorguya, alçakgönüllü bir betimleme bir anda mitolojik bir göndermeye dönüşüyor. Yaşadığı çağla geçmişin büyük anlatıları arasında bağ kuran Yazıcı, şefkatle derin travmaları, büyük çöküşlerle sessiz dönüşümleri buluşturuyor.
Kalmışsın Bir Kış İçinde, arayışın, yitirmenin ve tamamlanamamanın tekrar tekrar karşımıza çıktığı öyküleri araya getiriyor: Boşlukları doldurmayı sevmiyorsun, sanırım, diyor biri bir yerde. Bilmem, diyor diğeri, hepimiz bir yarımı tamamlamak için koşturmuyor muyuz?
Büşra COŞKUN