Kader

“İSTANBUL…
Her metrekaresinin altında bir sırrı,
Bakarken kendi gibi seni de heyecanlandıran denizinin dalgası.
Her yaşta insanın içine tatlı bir ürperti bırakan rüzgârı,
Görenleri kıskandıran,
“İstersen al kalemi eline, sende yaz, sende katıl, sende anıl.” diyen
Tarihî güzellikleri ile İstanbul!

İçtikçe içilen suyu,
Her semtinde adını taşıdığı
Osmanlının huyu,
Her yeri ışıl ışıl denildiği gecelerin
Aslında “koyu” olduğu İstanbul.
Umutsuzların, adını besmele gibi
“Ya İstanbul” diyerek gelenlere,
Mevlana’nın “gel” sana da yeterim dercesine,
Suyunu havasını toprağını önüne serercesine,
Aşın, işin, umudun, her türlü imkânlarını esirgemeyen, cömertçe sunan İstanbul.
İstanbul! Ben de Lale! Tanıştığımıza memnun oldum…”

“İnsanın kaderi kendi elinde” derler ya…
Aslında insanın kaderi, karşısında ki insan(lar)ın elindedir!