İslam Düşüncesinde Dil Ve Varlık

Vaz‘ kavramı etrafında şekillenen, İslâm Du¨şu¨ncesinde Dil ve Varlık adlı bu çalışma, lafız-mana ilişkisini dil felsefesi, usûl-i fıkıh, belâgat, mantık ve lugat ilimleriyle kesişen bir zeminde ele alarak dilin sadece yapısal değil, aynı zamanda anlam inşasına yönelik işlevsel boyutunu da ortaya koyar. Çalışmasında Arapçanın bir din dili olarak taşıdığı önemi merkeze alan İbrahim Özdemir, dil-varlık ilişkisini sadece linguistik bir mesele olarak değil, aynı zamanda teolojik, felsefi ve epistemolojik bir du¨zlemde inceler.

Kur’ân ve su¨nnetin doğru anlaşılması bağlamında dilsel delâletin mahiyetini ve yöntemlerini irdeleyen Özdemir, İslâmî ilimlerin temelinde yatan dilsel varsayımları kavramsal ve tarihsel bir çerçevede tahlil ederken; erken dönem dilcilerinden usûlcu¨lere, mantıkçılardan mu¨fessirlere kadar birçok disiplinde yer bulan delâlet tartışmalarını, vaz‘ ilmi ekseninde yeniden değerlendirir.

İslâmî ilimlerde vaz‘ın yeri, nasların anlaşılması su¨recindeki işlevi ve bu kavram etrafında oluşan zengin literatu¨ru¨n, klasik kaynaklara dayalı titiz bir analizle gu¨n yu¨zu¨ne çıkarıldığı bu kapsamlı çalışma, dil-anlam-vahiy u¨çgeninde teorik derinlik arayan okurun başvurabileceği önemli bir kaynak niteliğindedir.