İnsan Postuna Bürünmüş Köpek

Beyaz Zenciler’in yazarı Ingvar Ambjörnsen’den çarpıcı bir roman daha sunuyoruz sizlere...

*Köpek efendi istemezdi, efendi köpeğin dünyasını yıkmasaydı eğer* diyerek zorunluluğa dönüşmüş sadakatin ikiyüzlülüğüne dikkat çeken Ambjörnsen, bu kez *köpeksi* bir insanı anlatıyor. Ahlâki değer ölçülerinin iyice silikleştiği, ölüm ve boşluğun hüküm sürdüğü kentlerde *ilik* peşinde koşan ve yalnızlığa gömülmüş birini betimliyor yazar. O, ne tek başına ne de başkalarıyla birlikte *sevgi* adına bir şey üretebilmiştir. İnsanları kullanarak, aşağılayarak, kişiliklerini parçalayarak onlardan arta kalan *sahicilik* kalıntılarından beslenmektedir...

Yüreğinde gardiyan vardır... 

Kadınları avlar, dünyalarını talan eder, ıssızlaştırır...

İnsan Postuna Bürünmüş Köpek, kalplerinde bomba taşıyan, içindeki duvarların dışına çıkamayan, başka insanların da kendisine ulaşmasına izin vermeyen insanlardaki *kötücüllüğün* romanıdır...