İki Zaman Arasında

Nefesim kesik kesikti, kalbim korkuyla atıyordu. Adımlarım hızlıydı ama beynim, *Geri git!* komutu veriyordu. Dizlerimin bağı çözülüyor, bedenim yerçekimine, gözlerim ise ağlamaya direniyordu. Üst üste onu arıyordum ve her aramada aynı ses duyuluyordu. *Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor.*

Art arda mesaj atıyordum. Attığım mesajların detaylarına bakıyordum. *İletilmedi.* Bedenime bir titreme yayılıyordu. Havanın soğuk olmasından değil, hırpalanan sinirlerimden kaynaklanıyordu. O titremeye rağmen yürümeye devam ediyordum. İçimden bir ses....

Duymak istemiyordum.
O sesi susturuyordum.

Geçmişin gölgesinde geleceğe yürüyen Talia’nın hikayesi…