İki Yalnız Yolcu

Kaynar, kemik bu. kalpten geçene kadar
yani insandan geçene kadar her şey
yolcuydum, apansız ağrırdım kendimde
bir arzu, susma derecesi olmayan
bir pusula, sanki yeni icat edilmiş
yürüyordum, sadece yürüyordum
anlamın ne olduğunu biliyormuşçasına

eşik aralandı ve anlam yitirildi
dizelerde aranan uğultu -çaylak bir kuş
dünyanın kıyılarında hırpalanmış çiçekler
bir sıyrılıştı doğuş sulardan
bir anlam, bir karşılık hatırı sayılır yazlara

ahşap pencerelerde mavi delikler
sızlamaktan vazgeçmiş ayaklarım
yeni bir yolculuğa hazır. herkes gitti zaten
sözlüklerini bende bırakıp
şaşırıyorum bazen kimin ağzıyla konuştuğuma

haylaz gemilerle göklerde uçsuz dolaşım
dalgaların sızlanışı belki -dünya üç karış
toprak; varışı olmayan, köhne bir atlas
varamadık,
belki de son yarın