İçimde Kırık Zaman

Ya, “Artık her şeyi karıştırıyor, bunadı” dediklerimiz yaşadıkları gu¨nde mutlu olmadıkları için bilerek, kendi istekleriyle geçmişe dönu¨yor, geçmişte yaşamayı yeğliyorlarsa?
Her yaşamın kıvrımlarında sessizlik vardır, kişinin iç sesine çarpa çarpa bu¨yu¨yen. Ve gu¨n gelir, dev dalgalara dönu¨şen sessizlikte yaşamla zaman arasındaki ince perde yırtılır ve kişi belleğinde gezinirken hem geçmişi anlama hem de kendisini yeniden yazma çabasına girer; unutulmanın kıyısında kalmış, hatırladığının farkında bile olmadığı duygularla, kelimelerle...
Ahmet Erözenci, hafızanın kapılarını araladığı bu romanında, sarsıcı, içsel, şiirsel bir yolculukla okurlarını sessiz bir yaşam tanıklığına çağırıyor...
“Kimse anlamıyor geçmişte yaşamayı yeğlememin nedeninin bugu¨nden kaçma değil, o benin olabilecek en mutlu ben olduğumu ancak bu yaşımda algıladığımı... Ve öyle geliyor ki sonrasında kendime yaşattığım her olay, attığım her adım o sobanın sıcaklığını yakalama, sofraya naylon örtu¨yu¨ serme, plastik ekmek sepetini getirme, ahizeli telefonun çalmasını bekleme çabasıymış sadece. Ne ilginç değil mi? Kurşun askerlerimle saatlerce oynadığımda, ‘Ne geniş hayal gu¨cu¨ var... Saatlerce oyalıyor kendini’ diyerek severlerdi.
Şimdi de hayal du¨nyasındayım ama, ‘Bunadı’ diyorlar.”