Hayat Bu

Fakat unutuyorsunuz. Bencil olduğunuzu öyle güzel unutuyorsunuz ki neden mutsuz olduğunuzu asla anlayamıyorsunuz. O yüzden de size göre mutluluk kavramı ancak mutsuzluk kavramının herhangi bir sebepten ötürü bir süreliğine yok olması ile oluşuyor. Mutsuzluğu bir süreliğine ortadan kaldırmaya çalışıyor ama bir yandan da aslolan ve daimi olan mutsuzluktur diye düşünüyorsunuz. Aslında kendi yarattığınız mutsuzlukla savaşıyor ve bile isteye silahı önce onun size doğrultmasına izin veriyorsunuz. Bu yüzden yürüyor ama asla bir yere varamıyorsunuz. Kendinizi ‘en azından çabaladım’ diye avutuyor ama mutsuzluğu gökyüzünüz bellemişken mutluluğu da ışık girmeyen bodrum katlarında arıyorsunuz. Bodrum katlarında aradığınız mutluluğu bulamayınca evin inşaatını yapan kişiyi suçluyorsunuz. Hepiniz haklısınız çünkü insansınız.