Hayat

Kaya odasından eşi ve kızıyla beraber çıktı. Anlaşmışlardı, tam uykuya gönderir gibi `İyi uykular dileyerek ayrılacaklardı. Öyle yaptılar. Kay sakindi, hatta kızı Hayatçık küçükken yatmak istemediği zaman on uyutmak için söylediği, “Uyucaz, uyanacaz, yatçaz, kalkçaz gene beraber olacağız inşallah" diyerek onlara moral verdi. Son kez öpüp vedalaştı Gözlerini kaçırarak yanda bekleyenlere döndü.
Oğullarıyla, Ali ve Peker`le de uyku odası önündeki salonda vedalaştı sonra herkese küçük bir kâğıda yazılı bir not dağıttı.
"Ben çok okudum ve düşündüm bu ayetin anlamını, şimdi ben uyumaya gidiyorum, biraz da siz düşünün." Dedi.
Herkes elindeki nota baktı. Notta yazılan şuydu;
Zümer suresi (39) 42. Ayet "Ama (gerçek koruyucu) Allah, insanların (ölüm vakti gelenlerin) ruhlarını ölümleri sırasında, ölmeyenlerin (ölüm vakti gelmeyenlerin) ruhlarını ise uykuları sırasında alır. Hakkında ölüm hükmü verdiği ruhu tutar, vermediği ruhu ise belirli bir süreye kadar salıverir. Muhakkak ki bunda, düşünen kimseler için alacak ibretler vardır."